ආදර කැස්ස

ඉදිකටු තුඩින් හදවතට ඇන්න
ලේ සිඳුන නහර වලින්,
කුප්පි වලට කඳුලු ගත්ත

හබ සාව, මුං සාව, බෙල් සාව
පැසවන වේදනාව
බෙහෙත් වතුරින් සෝදපු,
වේලුන තුවාල කඳුලින් තෙමපු,

සුර කුමරිය නුඹයි ඉස්පිරිතාලේ
නිරෝගියි හිත මීට වඩා
නුඹ දැක්ක මුල් කාලේ

පේරැස් මුදුවේ ආඩම්බරකමට
නිලංකාර වුනා ඇස්
රත්තරන්ද අහන්නත්
අමතක වුනා

නොවරදවම ක්ලිනික් ආව
සේලයින් බෝතල් අස්සෙත්
ඇයව සෙව්ව,
සංසාර දෝෂයට
ගිලන් වූ මා හද,
ගලවා ඉවතලනු මැන
බෙහෙත් පෝලිමට අරක්ගත්
ඉටු දෙවි කුලේ
ඇටෙන්ඩන් අයියන්ඩි
රුපියල් පනහේ පුද කැප ගෙන

සිහිනෙන්විත් හද අවුලන
පහනක් අතින් ගත්
යුවතිය නුඹ,
දොස්තර නලාවටත් හසු නොවී
ආදරේ සඟවාගත්
කාස රෝගියා මම...